Kancelaria Adwokacka adw. W. Misiarz

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 22 lipca 2005 r. w sprawie orzekania o czasowej niezdolności do pracy (Dz. U. z dnia 4 sierpnia 2005 r.) Na podstawie art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267) zarządza się, co następuje: § 1.  1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady orzekania o czasowej niezdolności do pracy przez lekarza, lekarza dentystę, felczera i starszego felczera oraz sposób dokumentowania orzeczonej niezdolności do pracy. 2. Orzekanie o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby, pobytu w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej lub konieczności osobistego sprawowania przez ubezpieczonego opieki nad chorym członkiem rodziny, zwane dalej "orzekaniem", jest związane z postępowaniem diagnostyczno-leczniczym. § 2.  Przy orzekaniu należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności istotne dla oceny stanu zdrowia i upośledzenia funkcji organizmu powodujące czasową niezdolność do pracy ubezpieczonego, ze szczególnym uwzględnieniem rodzaju i warunków pracy. § 3.  1. Okres czasowej niezdolności do pracy określany jest liczbą dni. 2. Okres czasowej niezdolności do pracy przypadający na czas pobytu ubezpieczonego w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej obejmuje okres od dnia przyjęcia do stacjonarnego zakładu opieki zdrowotnej do dnia wypisania ze stacjonarnego zakładu opieki zdrowotnej. § 4.  Orzekanie jest dokumentowane w indywidualnej dokumentacji medycznej ubezpieczonego i obejmuje odpowiednio zakres danych, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 18 ust. 6 i 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm. 2) ), oraz okres niezdolności do pracy w razie jej stwierdzenia. § 5.  Orzekanie następuje wyłącznie po przeprowadzeniu...

DECYZJA MINISTRA GOSPODARKI z dnia 7 lipca 2000 r. w sprawie ustanowienia ostatecznego środka ochronnego w postaci kontyngentu ilościowego na przywóz na polski obszar celny saletry amonowej pochodzącej z Federacji Rosyjskiej. (M.P. z dnia 13 lipca 2000 r.) Na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 2 i art. 23 ust. 1-5 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o ochronie przed nadmiernym przywozem towarów na polski obszar celny (Dz. U. Nr 157, poz. 1027) postanawia się, co następuje: § 1.  Ustanawia się na okres czterech lat, z uwzględnieniem okresu stosowania tymczasowej dodatkowej opłaty celnej, tj. do dnia 15 lutego 2004 r., ostateczny środek ochronny w formie kontyngentu ilościowego na przywóz saletry amonowej klasyfikowanej według kodu PCN ex 3102 30 90 0, pochodzącej z Federacji Rosyjskiej, w wysokości określonej w załączniku do decyzji. § 2.  Kontyngent, o którym mowa w § 1, dla poszczególnych lat jest rozdysponowany na równe części w podziale na kwartały, zgodnie z załącznikiem do decyzji. Rozdysponowanie kontyngentu kwartalnego nastąpi według kolejności złożenia kompletnych wniosków. § 3.  Nie wykorzystany kontyngent w kwartale nie powiększa kontyngentu w kwartale następnym. § 4.  Maksymalna wielkość przywozu, na jaką udzielane będzie pozwolenie, wyniesie 1.000 ton. § 5.  Wnioski o przydział kontyngentu, o którym mowa w § 1, składa się na każdy kwartał oddzielnie, poczynając od 15 dnia miesiąca poprzedzającego dany kwartał. Wnioski o przydział kontyngentu na III kwartał 2000 r. składa się od dnia wejścia w życie decyzji. § 6.  Termin ważności pozwolenia nie może być dłuższy niż jeden miesiąc i nie może wykraczać poza ostatni dzień kwartału, na który pozwolenie zostało wydane. § 7.  Na osoby dokonujące przywozu na polski obszar celny saletry amonowej nakłada się obowiązek składania sprawozdań z wykorzystania pozwoleń....